για το σχολείο: σχολικές γιορτές

ΟΡΝΙΘΕΣ

ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΚΑΝΑΡΑΧΟΣ ΠΡΟΔΡ.

ΠΡΟΣΩΠΑ: Πισθέταιρος, Ευελπίδης, Τσαλαπετεινός, Πουλί Α, Αηδόνα, Πουλί 1, 2, 3, 4, Γεωμέτρης, Εφοριακός, Πουλί 5

Θεσ/νίκη 2001 Φεβρουάριος

ΣΚΗΝΗ 1η

(Σκηνικό: Μονοπάτι, στο φόντο ουρανός και σύννεφα, από την δεξιά πλευρά της σκηνής, εμφανίζονται κουρασμένοι, ξεφυσώντας, δυο διαβάτες - ρούχα μπαλωμένα και παλιά -. Ο πρώτος έχει απλωμένο το χέρι του και πάνω κάθεται ένα πουλί, που υποτίθεται ότι τους οδηγεί. ).

Πισθέταιρος: Λοιπόν, φίλε μου, έχουμε χαθεί τελείως!

Ευελπίδης: Πρηστήκανε τα καημένα τα ποδαράκια μου!

Πισθέταιρος: Είμαστε βλάκες που εμπιστευθήκαμε ένα πουλί για οδηγό.

(Σταματάνε στη μέση της σκηνής. Κοιτάνε γύρω με περιέργεια, σαν χαμένοι. )

Ευελπίδης: Ξέρεις, καθόλου πού βρισκόμαστε;

Πισθέταιρος: Ιδέα δεν έχω.

Ευελπίδης: Εσύ φταις. ΄Έδωσες βάση στις ψευτιές εκείνου του απατεώνα που μας πούλησε το πουλί του! (Παίρνει το πουλί από το χέρι του Πισθέταιρου. Γυρνάει στο ακροατήριο δείχνει το πουλί και συνεχίζει.) «Θα σας πάει κατευθείαν στη Χώρα των Πουλιών» μας είπε. «Ξέρει αυτό!» Τον κακό του τον καιρό ξέρει, λέω εγώ.

(Πλησιάζει και ο Πισθέταιρος, κουνάει το κεφάλι του συγκαταβατικά και απευθύνεται στο ακροατήριο. )

Πισθέταιρος: Βρε παιδιά, τι πάθαμε!! Α! Να σας συστηθούμε. Εγώ είμαι ο Πισθέταιρος. κι από δω ο φίλος μου ο Ευελπίδης.

(Γυρνώντας, για να τον δείξει απλώνει το χέρι ο Ευελπίδης το πιάνει. ).

Ευελπίδης: Χαίρω πολύ.

Πισθέταιρος: Παρομοίως.

Ευελπίδης: Είμαστε Αθηναίοι. Αλλά όσο κι αν σας φανεί παράξενο, φύγαμε για πάντα από την Αθήνα. Δεν την αντέχουμε άλλο, έτσι που κατάντησε. Φασαρία, αυτοκίνητα, νέφος

Πισθέταιρος: Διαδηλώσεις, φωνές, κόρνες, βόμβες, καυσαέριο, κλεψιές, ακρίβεια. ’λλο πράμα!

Ευελπίδης: ’σε που καταστρέφουν το πράσινο και φτιάχνουν. πολυκατοικίες. Αλλά μη νομίζετε ότι μας πείραξαν μόνο αυτά και πήραμε δρόμο

Πισθέταιρος: ’λλο μας πείραξε περισσότερο

Ευελπίδης: Οι άνθρωποι. Ναι οι άνθρωποι και οι αδικίες τους!!

Πισθέταιρος: Χάλασαν οι άνθρωποι, έγιναν νευρικοί, μονόχνοτοι, αδιάφοροι

Ευελπίδης: Γι΄ αυτό σκεφτήκαμε να φύγουμε και να ρίξουμε μαύρη πέτρα πίσω μας. Α! Τώρα τι γυρεύουμε εδώ;

Πισθέταιρος: Ω! Μεγάλη ιστορία!!

Ευελπίδης: Μας είπανε, πως εδώ στον ουρανό υπάρχει ένα μέρος που κατοικούνε τα πουλιά. Εδώ λέει θα βρούμε ησυχία.

Πισθέταιρος: Μας είπαν ακόμη, να ψάξουμε να βρούμε έναν Αθηναίο που πρώτα ήταν άνθρωπος, μα τώρα έγινε πουλί.

Ευελπίδης: Έγινε τσαλαπετεινός! Αν τον βρούμε, αυτός θα μας βοηθήσει.

Πισθέταιρος: Λοιπόν, τώρα ας αφήσουμε τα λόγια να δούμε τι θα κάνουμε. Λέω να φωνάξουμε δυνατά μήπως μας ακούσει κανένας.

Ευελπίδης: Τσαλαπετεινέέέέέέ! Κύριε Τσαλαπετεινέέέέέ είσαι εδώ;

Πισθέταιρος: Πού είσαι ρεεεεεε;

(Από την αριστερή είσοδο της σκηνής εμφανίζεται κάνοντας με τα χέρια ότι πετάει το πουλί Α, ντυμένο με στολή πουλιού ).

Πουλί Α: Ποιος φωνάζει τον αφέντη, έτσι άγρια;

(Οι δυο τους τρομάζουν και ξαφνιάζονται).

Πισθέταιρος: Ρε, τι πουλί είναι αυτό;

Ευελπίδης: Ξέρω 'γώ; Σαν άνθρωπος πουλίσιος φαίνεται

Πουλί Α: ’νθρωποι, και μοιάζουν και με κυνηγούς πουλιών! Ουστ!Φύγετε από δω.

Πισθέταιρος: Συγγνώμη, κύριε, πουλί. Λάθος κάνετε δεν είμαστε κυνηγοί. Τον κύριο – Τσαλαπετεινό ψάχνουμε.

Πουλί Α: Και ποιοι είστε εσείς παρακαλώ, που θέλετε τον. αφέντη μου;

Ευελπίδης: Εμείς, καλοί άνθρωποι είμαστε. Εγώ είμαι ο Αθηναίος ο Φοροπληγωμένος και ο φίλος μου ο Πειραιώτης ο Μολυσμενοθάλασσας.

Πουλί Α: Εντάξει, και τι θέλετε;

Πισθέταιρος: Το αφεντικό σου τον κύριο- Τσαλαπετεινό.

Πουλί Α: Καλά, ελάτε να σας οδηγήσω.

ΣΚΗΝΗ 2η

(Σκηνικό: Το ίδιο. Στη σκηνή βρίσκονται ο Πισθέταιρος και ο Ευελπίδης. Μπαίνει το Πουλί Α και πίσω ακολουθεί ένα άλλο πουλί, φανταχτερό, με φτερά στο κεφάλι. Φαίνεται αρχηγός. )

Τσαλαπετεινός: Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί που με ζητάνε;

Ευελπίδης: Εσύ, είσαι ο κυρ-Τσαλαπετεινός;

Τσαλαπετεινός: Ναι, εγώ. Εσείς ποιοι είστε και τι θέλετε;

Πισθέταιρος: Εμείς είμαστε Αθηναίοι κι ήρθαμε ειδικά για να σε συναντήσουμε.

Τσαλαπετεινός: Για ποιο λόγο;

Ευελπίδης: Να! Κάποτε ήσουν και εσύ άνθρωπος, όπως και εμείς

Πισθέταιρος: Πικράθηκες, απογοητεύτηκες, αγανάκτησες, όπως και εμείς

Ευελπίδης: Ύστερα, άλλαξες και έγινες πουλί. Ανέβηκες ψηλά και από ΄κει γυροφέρνεις στεριές και θάλασσες.

Τσαλαπετεινός: Ε και λοιπόν;

Πισθέταιρος: Γι αυτό ήρθαμε και εμείς. Θέλουμε να σε παρακαλέσουμε να μας βρεις μια πολιτεία σωστή.

Ευελπίδης: Να πάμε να μείνουμε σ' αυτήν και να ησυχάσουμε!!

Τσαλαπετεινός: Και πώς τη θέλετε αυτή την πολιτεία; Μεγάλη μικρή παραθαλάσσια;

Πισθέταιρος: Το μόνο που μας νοιάζει να είναι δίκαιη και χαρούμενη!

Ευελπίδης: Να σε καλημερίζουν οι γείτονες το πρωί!

Πισθέταιρος: Να βρίσκεις φρέσκα τρόφιμα στην αγορά! Χωρίς αυτοκίνητα και καυσαέρια.

Τσαλαπετεινός: Ζητάτε μάλλον πολλά! Πάντως Νομίζω πως υπάρχει μια τέτοια πολιτεία κάπου στην ανατολή.

Ευελπίδης: Ε, όχι και τόσο μακριά! Εδώ κοντά να είναι.

Τσαλαπετεινός: Ε, τότε γιατί δεν πάτε σε ένα από τα λιμάνια μας;

Πισθέταιρος: Α πα πα πα είναι γεμάτα πετρελαιοκηλίδες και. τσούχτρες.

Τσαλαπετεινός: Γιατί δεν πάτε σε κάποιο δάσος;

Ευελπίδης: Αχ! Τα κάψανε τα δάση και τα βουνά τα κάνανε οικόπεδα.

(Ο Ευελπίδης αρχίζει να ξύνει το κεφάλι του και σκέφτεται).

Τσαλαπετεινός: Ε τότε σε κάποιο νησί.

Πισθέταιρος: Τώρα μάλιστα! Τα νησιά μας γέμισαν τουρίστες

Ευελπίδης: Σταθείτε. Σταθείτε! Μια ιδέα μου έρχεται. (Συνεχίζει να ξύνει το κεφάλι του, οι άλλοι τον κοιτούν περίεργα ). Πω πω πω! Τι κατεβάζει η κεφάλα μου ώρες -ώρες!

Πουλί Α: Πες το και μας έσκασες.

Ευελπίδης: Λοιπόν ακούστε. Εσείς τα πουλιά δεν έχετε δική σας πολιτεία.

Τσαλαπετεινός: Σώπα! Σκέφτηκες πολύ για να το πεις;

Πουλί Α: Πλάκα μας κάνεις; Τι πολιτεία να χουμε εδώ πάνω;

Ευελπίδης: Εδώ ακριβώς είναι το μυστικό.

Τσαλαπετεινός: Δηλαδή;

Ευελπίδης: Καθίστε να σας εξηγήσω. Εσείς τα πουλιά, πουλάκι μου, λέω πως πρέπει να ιδρύσετε μια χώρα!

Πουλί Α: Χώρα; Τι είναι Χώρα;

Ευελπίδης: Κοίτα πάνω.

Πουλί Α: Κοιτώ.

Ευελπίδης: Κοίτα κάτω.

Πουλί Α: Κοιτώ.

Ευελπίδης: Γύρνα γύρω το κεφάλι σου.

Πουλί Α: (Γυρνάει γύρω – γύρω ζαλίζεται και πέφτει. )

Ευελπίδης: Λέγε, είδες τίποτα;

Πουλί Α: (Σηκώνεται ζαλισμένο ). Ναι τον ουρανό σφοντύλι.

Ευελπίδης: Μπράβο, αυτό είναι. Ουρανός. Ο χώρος των πουλιών.

Τσαλαπετεινός: Χώρος;

Ευελπίδης: Χώρος, παιδί μου, πώς το λένε; Τόπος. Αλλά τον λέμε χώρο, επειδή μέσα του χωρούν όλα. Τώρα τον χώρο αυτό αν τον κλείσεις και τον περιφράξεις, θα τον λένε χώρα!!!

Πουλί Α: Ρε, τι παράξενο πράγμα που είναι η γλώσσα των ανθρώπων!

Ευελπίδης: Κι έτσι θα έχετε δικιά σας χώρα. Από δω πάνω, μάλιστα, θα κυβερνάτε τον κόσμο όλο. Και τους θεούς και τους ανθρώπους!!

Τσαλαπετεινός: Πώς θα κυβερνάμε;

Πουλί Α: Μια χώρα χρειάζεται πόρους κι εμείς έχουμε μονάχα σπόρους!

Ευελπίδης: Μα θα μαζεύετε φόρους.

Πουλί Α: Πώς δηλαδή;

Ευελπίδης: Να, δεν θα επιτρέπετε την εναέρια κυκλοφορία αν τα αεροπλάνα δεν σας πληρώνουν φόρους.

Πισθέταιρος: Δεν θα επιτρέπετε στους θεούς να κατεβαίνουν στη γη, αν πρώτα δεν σας πληρώσουν διόδια.

Τσαλαπετεινός: Πω, πω! πολύ έξυπνο σχέδιο!Πιο έξυπνο δεν γίνεται! Με τόσα τέλη κυκλοφορίας, θα γίνουμε το πιο πλούσιο κράτος στον κόσμο και θα μας τρέμουν. όλοι. Θα πάθουν όλοι την πλάκα τους!

Πουλί Α: Σαν καλά τα λες! Θέλετε να μείνετε και σεις μαζί μας να βοηθήσετε στην οργάνωση;

Πισθέταιρος: Βεβαίως!!

Ευελπίδης: Ζήτω! Λαός- πουλιά στην εξουσία. Εδώ και τώρα ήρθε η ώρα!

Τσαλαπετεινός: Πρέπει όμως, όλα αυτά να τα πούμε και στα άλλα πουλιά.

Πισθέταιρος: Μπορείς, να τα καλέσεις, να τους μιλήσεις. Γρήγορα, μη χάνεις καιρό.

Τσαλαπετεινός: Ναι, πρέπει να ξυπνήσω την Αηδόνα, που κοιμάται. Όταν ξυπνήσει αυτή, θα φωνάξει και τα άλλα πουλιά. (Φωνάζει τραγουδώντας) Ξύπνα, μικρό μου κι άκουσε

(Εμφανίζεται στη σκηνή ένα παρδαλό πουλί, τρίβοντας τα μάτια του νυσταγμένο. )

Αηδόνα: Γιατί με ξύπνησες πρωί, μέσα στον ύπνο τον βαρύ;

Τσαλαπετεινός: Αηδόνα μου, κάλεσε γρήγορα με τη γλυκιά φωνή σου, όλα τα πουλιά. Έχουμε να τους πούμε κάτι πολύ σπουδαίο.

(Φεύγει τρέχοντας και τραγουδώντας. )

Αηδόνα: Αδέρφια μου αλήτες πουλιά.

Ευελπίδης: (Στον Τσαλαπετεινό) Θα χρειαστώ μια εξέδρα για να μιλήσω. Βάλε και μεγάφωνο.

(Φεύγουν ο Τσαλαπετεινός με το Πουλί Α. ).

Ευελπίδης: Πισθέταιρε, Πισθεταιράκο

Πισθέταιρος: Λέγε.

Ευελπίδης: Φοβάμαι, μήπως δεν μας πιστέψουν.

Πισθέταιρος: Σώπα καημένε.

ΣΚΗΝΗ 3η

(Στη σκηνή βρίσκονται ο Πισθέταιρος, ο Ευελπίδης σε ένα βάθρο κάπως ψηλότερα, κρατά ένα χωνί. Δίπλα του ο Τσαλαπετεινός Το Πουλί Α και η Αηδόνα. Ξαφνικά ορμούν στη σκηνή 4 καινούρια πουλιά).

Πουλί 1: Ποιος είναι αυτός που μας κάλεσε;

Πουλί 2: Ποιος είναι ο λόγος;

Τσαλαπετεινός: Εγώ, σας κάλεσα. Έχω να σας ανακοινώσω κάτι πολύ σοβαρό

(Το Πουλί 3 παριστάνει το χαζό της παρέας )

Πουλί 3: Λέτε, να μας μιλήσει για το ΝΑΤΟ;

Πουλί 4: Εσύ, σκάσε.

Τσαλαπετεινός: Ήρθαν από τη γη δυο άνθρωποι και

Πουλί 1: ’νθρωποι;

Πουλί 2: Προδοσία!

Πουλί 4: Έξω οι άνθρωποι!

Πουλί 3: Έξω οι βάσεις!

Πουλί 4: Σκάσε, εσύ. Αυτό είναι από άλλο ανέκδοτο.

Πουλί 2: Πάνω τους. Σκοτώστε τους.

Πουλί 1: Όπως μας σκοτώνουν κι αυτοί για μεζέ.

Τσαλαπετεινός: Αρκετά! Αρκετά! Σταματήστε. Βρε χαζοπούλια, βρε κουτορνίθια, βρε όρνια! Αυτοί, βρε είναι οι σωτήρες μας! Ακούστε τι έχουν να σας πουν.

Πουλί 1: Δεν χάνουμε τίποτα, ας τους ακούσουμε. Δεν μου φαίνονται για κυνηγοί.

Πουλί 2: Εξάλλου, ο έξυπνος κι απ τους εχθρούς του πολλά. μπορεί να διδαχθεί.

Πουλί 3: Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται.

Πουλί 4: Εσύ σκάσε.

Πουλί 1: Ακούμε το λοιπόν και γρήγορα.

Πουλί 2: Το γοργόν και χάριν έχει.

Πουλί 1: Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι!

Πουλί 3: Ρε, παιδιά, παίζουμε τις παροιμίες;

Πουλί 4: Σκάσε, εσύ.

Τσαλαπετεινός: Οι άνθρωποι αυτοί θα μας βοηθήσουν να φτιάξουμε μια πολιτεία, που ταίρι της δεν θα υπάρχει πουθενά στον κόσμο! Γι αυτό ακούστε τους με προσοχή!

Ευελπίδης: Πουλιά, πουλάκια, πουλάδες, πούλαροι! Πόσο μαραζώνω για σας δε λέγεται. Εσείς οι Βασιλιάδες του κόσμου στα πρώτα χρόνια, ξεπέσατε τόσο πολύ στις μέρες μας και χάσατε την εξουσία. Γιατί εσείς είστε οι Πρωτόπλαστοι, όχι ο Αδάμ και η Εύα. Εσάς έπλασε ο Θεός πριν από τους ανθρώπους.

Πουλί 2: Σαν καλά τα λέει

Πουλί 3: ’σε να δούμε πού το πάει

Ευελπίδης: Δεν είναι σωστό να μην έχετε μια δική σας πολιτεία και να γυρνάτε από δω κι από κει. Δεν είναι σωστό να σας λένε χαζοπούλια και κουτορνίθια. Να σας πιάνουν οι άνθρωποι και να σας βάζουν στα κλουβιά. Να σας σκοτώνουν και να σας μαγειρεύουν. Πρέπει να καταλάβετε ότι ο ουρανός ανήκει στα πουλιά, ο ουρανός σκεπάζει τη γη και τους ανθρώπους, άρα τα πουλιά πρέπει να κυβερνήσουν τους ανθρώπους.

Πουλί 1: Υπερβολές!

Ευελπίδης: Δεν λέω υπερβολές. Πώς θα ξυπνούσαν το πρωί οι άνθρωποι, χωρίς τον κόκορα; Πώς θα θέριζαν χωρίς τον κούκο; Ακόμα κι από τους θεούς ο Δίας έχει τον αετό για βοηθό του και η Αθηνά την κουκουβάγια σαν σύμβολο της σοφίας της.

Πουλί 2: Δίκιο έχει! Αλήθεια, πώς ξεπέσαμε έτσι;

Πουλί 3: Για το ΕΥΡΩ δεν θα πει τίποτα;

Πουλί 4: Σκάσε, εσύ.

Ευελπίδης: Λοιπόν! Πρέπει να αφήσουμε τα λόγια και ν' αρχίσουμε τα έργα. Πρώτα, θα χτίσουμε την πολιτεία μας. Θα χτίσουμε ένα ψηλό τείχος και θα απαιτήσουμε από τους θεούς να μας δώσουν την εξουσία. Αν δε μας την δώσουν, δεν θα τους αφήνουμε να περνούν από τον ουρανό και να κατεβαίνουν στη γη.

Πουλί 1: Καλά με τους θεούς, με τους ανθρώπους τι γίνεται;

Ευελπίδης: Θα τους κάνετε του κόσμου τα καλά, έτσι που να σας αγαπήσουν. Οι σπουργίτες, ας πούμε, θα τρώνε τις ακρίδες που ρημάζουν τα χωράφια τους, τα αηδόνια θα τους νανουρίζουν γλυκά –γλυκά με το κελάηδημα τους, οι γλάροι θα οδηγούν τα καράβια τους για να μην χάνονται, τα κοκόρια θα τους ξυπνούν το πρωί για τη δουλειά Με λίγα λόγια θα τους δώσουμε και του πουλιού το γάλα.

Πουλιά 1 2 3: Εσένα θέλουμε! Είσαι ο αρχηγός μας.

Τσαλαπετεινός: Εμπρός λοιπόν, ας μην αργούμε, θέλει δράση το πράγμα. Γρήγορα, όλα τα πουλιά να χτίσουμε τα τείχη της πολιτείας μας.

Πουλί Α: Αρχηγέ, πρέπει να κάνουμε πουλιά και αυτούς τους δυο.

Τσαλαπετεινός: Σωστά, πάμε

(Φεύγουν από τη σκηνή, η Αηδόνα λέει το τραγούδι )

Αηδόνα: Αν κανένας από σας, / Ευγενείς μας θεατές / Τα πουλιά έχει αγαπήσει / Και μ αυτά θέλει να ζήσει / Κατευθείαν εδώ να 'ρθει / Μακριά απ του κόσμου τα κακά / Ζωή και κότα θα περνά.

ΣΚΗΝΗ 4η

(Βγαίνουν στη σκηνή ο Πισθέταιρος και ο Ευελπίδης ντυμένοι σαν πουλιά, γελώντας )

Ευελπίδης: Γιατί γελάς;

Πισθέταιρος: Με τα φτερά σου μοιάζεις σαν ξεσκονιστήρι.

Ευελπίδης: ’σε τις σαχλαμάρες. Πρέπει να βρούμε ένα όνομα. να βαφτίσουμε την πολιτεία.

(Μπαίνουν ο Τσαλαπετεινός και η Αηδόνα )

Πισθέταιρος: Καλά λες, πολιτεία χωρίς όνομα δεν γίνεται. Πώς να τη βγάλουμε;

Ευελπίδης: Πουλοχώρα. Πώς σας φαίνεται;

Αηδόνα: Πολύ ωραίο! Τέλειο!

Πισθέταιρος: (του δίνει το χέρι ) Συγχαρητήρια νονέ. Πάντα ’ξιος. Μπομπονιέρες δεν έχει:

Ευελπίδης: Αυτός αποβλακώθηκε τελείως. Πήγαινε να επιβλέπεις το χτίσιμο της πόλης. Πες τους να κάνουν γρήγορα, δεν έχουμε καιρό. Βάλε επιστάτες να επιστατούν τα πουλιά.

Πισθέταιρος: Ωραία! και εγώ θα επιστατώ τα πουλιά! (φεύγει)

Ευελπίδης: (στον Τσαλαπετεινό) Στείλε ένα κήρυκα στους ανθρώπους, και έναν στους θεούς. Να μάθουν όλοι το χτίσιμο της Συννεφούπολης.

(Φεύγει ο Τσαλαπετεινός)

Ευελπίδης: (ξαπλώνει ) Ας ξεκουραστώ λίγο, αρκετά έκανα. σήμερα.

(η Αηδόνα επαναλαμβάνει το τραγούδι της)

Αηδόνα: Αν κανένας από σας, / Ευγενείς μας θεατές / Τα πουλιά έχει αγαπήσει / Και μ' αυτά θέλει να ζήσει / Κατευθείαν εδώ να 'ρθει / Μακριά απ του κόσμου τα κακά / Ζωή και κότα θα περνά.

(Ο Ευελπίδης κάνει ότι κοιμάται. Μπαίνει ένας τύπος που κρατά ένα χάρακα, ένα διαβήτη και ένα μοιρογνωμόνιο. Δείχνει αφηρημένος, περπατά κοιτώντας γύρω και κουνώντας τα εργαλεία του. Σκοντάφτει πάνω στον ξαπλωμένο Ευελπίδη. )

Γεωμέτρης: Ω! Πάτησα ένα πουλί.

Ευελπίδης: Στραβομάρα, έχεις κύριε; Δεν είμαι πουλί, αλλά εδώ είναι η χώρα των πουλιών. Εσύ, τι ζητάς εδώ;

Γεωμέτρης: Συγγνώμη, δεν σας είδα. Έρχομαι από τη γη.

Ευελπίδης: (τον κοιτάζει ύποπτα ) Μπα, και τι γυρεύεις;

Γεωμέτρης: Να, έμαθα ότι χτίζετε μια καινούρια πόλη και ήρθα να την χωρίσω σε οικόπεδα και δρόμους. Να μετρήσω τον αέρα.

Ευελπίδης: Μπα, μπα, τι μας λες. Και αυτά που κρατάς τι είναι;

Γεωμέτρης: Όργανα του αέρα. Γιατί ο αέρας μοιάζει στο σχήμα με ένα φούρνο. Εγώ, λοιπόν, θα βάλω αυτό (μοιρογνωμόνιο) και μέσα ένα διαβήτη, θα μετρήσω κατόπιν με ένα ίσιο χάρακα και έτσι θα κάνω τετράγωνο τον κύκλο. Στη μέση θα είναι η αγορά και οι δρόμοι για τα αυτοκίνητα, πάνω από τους δρόμους για τα αυτοκίνητα, θα είναι οι δρόμοι για τα μηχανάκια, κάτω από τους δρόμους για τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια, θα είναι οι δρόμοι για τους πεζούς. Τα εργοστάσια θα είναι γύρω -γύρω, τα υπουργεία εδώ. πάνω στην καμπύλη. Κατάλαβες;

Ευελπίδης: (ειρωνικά ) Βέβαια, βέβαια! Εσύ, πού θα είσαι όμως;

Γεωμέτρης: Έχεις δίκιο. Δεν το σκέφτηκα ακόμα.

Ευελπίδης: Εγώ, το σκέφτηκα όμως. Εσύ, θα είσαι έξω από εδώ, γρήγορα, πριν σε κάνω τόπι στο ξύλο. Για κοίτα, φίλε μου, ακόμα δεν χτίσαμε την πόλη μας και άρχισαν οι ενοχλήσεις.

Γεωμέτρης: Μα τι πάθατε, κύριε; Πώς μιλάτε έτσι σε έναν εκπρόσωπο του κράτους;

Ευελπίδης: Στην πόλη αυτή, δεν θέλουμε δρόμους, κύριε μου, μήτε αυτοκίνητα, κύριε μου, μήτε μηχανάκια, μήτε εργοστάσια, κύριε μου, μήτε υπουργεία, κύριε μου. Κατάλαβες, κύριε μου.

Γεωμέτρης: Να τα μαζεύω τότε.

Ευελπίδης: Δεν ξέρω, αν θα προφτάσεις. (Τον αρχίζει στις φάπες) ’ντε να μετρήσεις άλλη χώρα. Δρόμο από δω.

(Φεύγει ο Γεωμέτρης. Μόλις γυρνάει απ την άλλη ο Ευελπίδης μπαίνει στη σκηνή ο Εφοριακός. Επίσημα, με κουστούμι και γραβάτα. )

Εφοριακός: Πού είναι οι επίσημοι να με υποδεχτούνε!

Ευελπίδης: Ποιος είναι πάλι τούτος;

Εφοριακός: Καλημέρα σας. Είμαι Εφοριακό και ήρθα στην. /. πόλη σας

Ευελπίδης: Βρε καλώς τον, και ποιος σε στέλνει;

Εφοριακός: Α! έχω διαταγή να κάνω έλεγχο

Ευελπίδης: Ωραία. Δε μου λες. Πόσα θέλεις για να φύγεις αμέσως και να πεις πως έκανες τον έλεγχο σου;

Εφοριακός: Αυτό πολύ μ΄ αρέσει. Με δωροδοκείς ε; Έχε χάρη που είσαι γλυκούλης!

Ευελπίδης: Ένα χιλιάρικο;

Εφοριακός: Ντροπή σας, κύριε.

Ευελπίδης: Δύο χιλιάρικα;

Εφοριακός: Αυτά δεν επιτρέπονται, κύριε. Θα σας καταγγείλω.

Ευελπίδης: Πέντε χιλιάρικα.

Εφοριακός: Πέντε χιλιάρικα είπατε;

Ευελπίδης: Ναι.

Εφοριακός: Δώστα.

Ευελπίδης: Πάρτα. (Τον φασκελώνει ).

Εφοριακός: Πώς τολμάτε, διαμαρτύρομαι.

Ευελπίδης: Βρε, ουστ, από δω. Ακόμα δεν φτιάξαμε τη χώρα. μας και ήρθε η εφορία να μας τα πάρει.

(Ο Εφοριακός φεύγει. Έρχεται ένα πουλί. )

Πουλί 5: Πι, πι, πι,

Ευελπίδης: ’μα θες πιπί να πας στην τουαλέτα.

Πουλί 5: Πι, πι, Πισθέταιρε

Ευελπίδης: Δεν είμαι ο Πισθέταιρος, ο Ευελπίδης είμαι. Λέγε.

Πουλί 5: Ευελπί, πι, δη

Ευελπίδης: Είπα, λέγε.

Πουλί 5: Χτί, τι, στηκε το τείχος.

Ευελπίδης: Χτίστηκε; Μα πώς; Πότε κιόλας.

Πουλί 5: Τα που, που, πουλιά. Τριάντα χιλιάδες γερανοί κουβαλούσαν τις πε, πε, πέτρες. Δέκα χιλιάδες λε, λε, λέκια ζύμωναν τη λα, λα, λάσπη. Οι πα, πα, πα, πάπιες κουβαλούσαν το νερό. Οι πε, πε, πελεκάνοι πε, πε, πε,

Ευελπίδης: Πες το και μ έσκασες.

Πουλί 5: Πελεκούσαν τα ξύλα. Το πα.

(Μπαίνει το Πουλί Α ).

Ευελπίδης: Α! να κι ο αγγελιοφόρος που στείλαμε στη γη!

Πουλί Α: ’ρχοντα (υποκλίνεται ) έχω ευχάριστα νέα να σου. πω.

Ευελπίδης: Πρώτα απ όλα δεν μ' άρεσε αυτό το άρχοντα. Τέτοιοι τίτλοι κόβονται!Εδώ είμαστε όλοι ίσοι.

Πουλί Α: Οι άλλοι καλά, μα και εσύ;

Ευελπίδης: Ε, ας πούμε πως εγώ είμαι λίγο περισσότερο ίσος από τους άλλους. Τέλος πάντων, λέγε τα νέα σου.

Πουλί Α: Οι άνθρωποι ενθουσιάστηκαν μόλις έμαθαν για την Πουλοχώρα μας. Τώρα όλοι μας λατρεύουν σαν θεούς.

Ευελπίδης: Για λέγε, για λέγε.

Πουλί Α: Α! Μια καινούρια μόδα ξαπλώθηκε παντού: Η Πουλομανία. Οι άνθρωποι κάνουν ότι κάνουν και τα πουλιά.

Ευελπίδης: Δηλαδή, δηλαδή;

Πουλί Α: Ε, να, μύγες χάφτουν τα πουλιά; Μύγες χάφτουν και οι άνθρωποι. Τα παιδιά στο σχολείο κάνουν κάτι γράμματα σαν τα σκαλίσματα που κάνουν οι κότες. ’σε το άλλο. Χρησιμοποιούν και τα ονόματα μας. Περδίκης, Παγώνα, Καρακάξα. Αν πεις για τα τραγούδια τους, όλο για πουλιά μιλάνε. Η γερακίνα, Το σπουργιτάκι, Τ' άσπρο το περιστεράκι, Είμαι αϊτός χωρίς φτερά Όλοι θέλουν φτερά για να πετάξουν!

Ευελπίδης: Ας κάνουν καλές πράξεις πες τους και θα πετάξουν, Από χαρά και ευτυχία! ’λλο, τι έχεις να μου πεις;

(Μπαίνουν όλοι σιγά- σιγά στη σκηνή. Το Πουλί Α βγάζει μια φυλλάδα).

Πουλί Α: Να, και οι θεοί έστειλαν πριν λίγο αυτό το μήνυμα.

Ευελπίδης: Τι λέει; Διάβασε το.

Πουλί Α: Ειδικό συμφωνητικό. Σήμερα 32η μέρα του μήνα που δεν έχει Σάββατο, το έτος 414 προ Χριστού και οι 12 θεοί του Ολύμπου, συμφωνήσαμε τα παρακάτω:

• 1ο: Ο Δίας να παραδώσει την κορόνα της εξουσίας στα Πουλιά.
• 2ο: Τα Πουλιά σαν καινούριοι θεοί να δώσουν στους. παλιούς σύνταξη, για να μην πεθάνουν στην πείνα.
• 3ο: Να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά τους ανθρώπους να κάνουν πόλεμο.
• 4ο: Να φροντίζουν και να προστατεύουν το περιβάλλον.
• 5ο: Να ζουν όλοι μαζί αγαπημένοι με Ειρήνη και Δικαιοσύνη.

Ευελπίδης: Επιτέλους. Αγάπη, Ειρήνη και Δικαιοσύνη. Αυτοί να είναι οι νόμοι των ανθρώπων.

(Όλοι μαζί ): Αγάπη, Ειρήνη, Δικαιοσύνη.

(Ο Πισθέταιρος μπαίνει στη μέση ).

Πισθέταιρος: Κάντε θέση, κάντε θέση / να χορέψω εγώ στη μέση.

Ευελπίδης: Πω, πω ομορφιές και κάλλη! / Αχ, έχω χαρά μεγάλη.

Τσαλαπετεινός: Τώρα για την Πουλοχώρα / έφτασε η μεγάλη ώρα.

Πουλιά: Γιατί τα πουλιά γνωρίζουν / τώρα πια το τι αξίζουν.

Αηδόνα: Έτσι το έργο μας τελειώνει / σας το λέω εγώ τ' αηδόνι.

Όλοι Μαζί: Τώρα που στα σπίτια σας θα πάτε μην ξεχνάτε ν' αγαπάτε