14^ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Η Λυσιστράτη

Οι γάτες της οδού Μεταμορφώσεως

Γιορτή επετείου Πολυτεχνείου

Ο Εξυπνολαιμαργούλης

Δραματοποιημένα δημοτικά τραγούδια για την 25η Μαρτίου

"Οι γάτες της οδού Μεταμορφώσεως"

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Συγγραφέας: Βασίλης Δραχτίδης

Παρουσιάστηκε με τους μαθητές του 14^ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου τον Ιούνιο του 1999.

ΠΡΟΣΩΠΑ

Παρουσιαστής, Πρόεδρος , δικαστής 1, δικαστής 2, μηνυτής, κατηγορούμενος , δικηγόρος , Πολιτική αγωγή, μάρτυρας 1, μάρτυρας 2, αστυφύλακας

Η σκηνή στο δικαστήριο

ΑΦΗΓΗΤΗΣ

Ετοιμαστείτε τώρα κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες, συμμαθητές και συμμαθήτριες να βρεθείτε στην αίθουσα ενός δικαστηρίου. Θα δείτε τον πρόεδρο, τους δικαστές, τον κατηγορούμενο, τους μάρτυρες και το συνήγορο υπεράσπισης. Ελπίζουμε να σας κάνουμε να γελάσετε με την καρδιά σας. Η ιστορία που θα σας παίξουμε έγινε μια νύχτα του Μάη. Κι ήταν όλα αστεία και ξεκαρδιστικά όσα θα ακούσετε. Και δε συνέβησαν μακριά. Εδώ κοντά μας. Γωνία Μεταμορφώσεως και Γιάννη Δήμου. Γύρω στα μεσάνυχτα. Ας δούμε λοιπόν την εξέλιξη της δίκης κι ας κάνουμε όρεξη για γέλια σε λίγο.

Τώρα αυτό, ότι έγιναν εδώ δίπλα στο σχολείο, Μεταμορφώσεως και Γιάννη Δήμου, ε, αν θέλετε το πιστεύετε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Κάθεται στην έδρα): Να προσέλθει ο μηνυτής Ευάγγελος Κα ρα μου ρστού νης.

ΜΗΝΥΤΗΣ: Καραμουρτζούνης, κυρία πρόεδρε, Καραμουρτζούνης. Μη μου αλλάζετε και το όνομα τώρα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μάλιστα, μάλιστα . . .Καραμουρτζούνης. Μα όνομα είναι αυτό που έχετε κύριέ μου; Τέλος πάντων. Ορκίζεστε να πείτε την αλήθεια;

ΜΗΝΥΤΗΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε, ορκίζομαι.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Πολλή ζέστη σήμερα κύριε πρόεδρε. Πολλή ζέστη. Ουφ…

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σας παρακαλώ κύριε, μην πετάγεστε. Μη διακόπτετε τη διαδικασία.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ξεκινάτε λοιπόν, κύριε μηνυτή.

ΜΗΝΥΤΗΣ: Εγώ που λέτε κύριε πρόεδρε, μένω εδώ κοντά. Μεταμορφώσεως τέρμα, αν με καταλαβαίνετε. Εκείνο που λέτε το βράδυ του Μάη είχα πάει κινηματογράφο. Θα ήταν γύρω στις 12, 12.30 το βράδυ. Ανέβαινα με τα πόδια την οδό Μεταμορφώσεως για το σπίτι μου. Φτάνοντας στη γωνία Μεταμορφώσεως και Γιάννη Δήμου άκουσα φασαρία. Στάθηκα σαν άνθρωπος να δω τι γίνεται. Στην απέναντι πολυκατοικία κάποιος ήταν στη βεράντα και φώναζε. Σήκωσα το κεφάλι μου να δω και μου έρχεται κύριε πρόεδρε ένα παπούτσι κατακέφαλα. Έτσι στα καλά καθούμενα.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1 : Πώς έτσι στα καλά καθούμενα;

ΜΗΝΥΤΗΣ: Όπως σας τα είπα κύριε δικαστή. Ο ουρανός άρχισε να βρέχει παπούτσια.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: (Πετάγεται πάνω) Μα τι λέει κύριε πρόεδρε; Να σας εξηγήσω εγώ κύριε πρόεδρε. Μην τον ακούτε τι λέει.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σιωπή κατηγορούμενε. Κάτσε κάτω. Θα μιλήσεις όταν έρθει η σειρά σου.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε. Αλλά να μη λέμε κι ό,τι θέλουμε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σιωπή είπα. Συνεχίστε κύριε μηνυτή.

ΜΗΝΥΤΗΣ: Εδώ που λέτε με βρήκε το παπούτσι. Ακριβώς δίπλα στο αριστερό αυτί. Άρχισα που λέτε κύριε πρόεδρε να φωνάζω και να διαμαρτύρομαι. Στη βεράντα κάποιος συνέχιζε να φωνάζει και να βρίζει. Κι εγώ με το όπλο του εγκλήματος, με το παπούτσι στα χέρια.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Όχι και όπλο του εγκλήματος κύριε πρόεδρε. Ένα απλό παπουτσάκι ήταν. Και μάλιστα ολοκαίνουργιο. Την περασμένη εβδομάδα το είχα αγοράσει στη λαϊκή, στην οδό Μακρυγιάννη. Αφόρετο πράμα δηλαδή.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σιωπή είπα κατηγορούμενε. Αν ξαναπεταχτείς θα σε κλείσω μέσα. Τ' άκουσες;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε. Το άκουσα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όλο μάλιστα και μάλιστα είσαι, αλλά γλώσσα δε βάζεις μέσα. Συνέχισε κύριε.

ΜΗΝΥΤΗΣ: Ενώ που λέτε κύριε πρόεδρε διαμαρτυρόμουν με το παπούτσι στα χέρια, βλέπω ξαφνικά να έρχεται απ' τον ουρανό ένα πράμα, … τόσο με το συμπάθιο, ίσια καταπάνω μου. Σκύβω να φυλαχτώ, αλλά ήταν αργά. Στο δεξί αυτί μου είχε προσγειωθεί κύριε πρόεδρε , αν το πιστεύετε, ένα καρεκλοπόδαρο. Ένα ολόκληρο καρεκλοπόδαρο. Μου ήρθε ο ουρανός σφοντύλι. Ζαλίστηκα κύριε πρόεδρε. Κάθισα στο πεζοδρόμιο. Δε μπορούσα να σταθώ όρθιος.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μην τον ακούτε κύριε πρόεδρε. Αφήστε με να σας εξηγήσω εγώ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κάτσε κάτω είπα κατηγορούμενε. Βρε δεν καταλαβαίνεις ότι επιβαρύνεις τη θέση σου; Θα σε κλείσω μέσα για προσβολή του δικαστηρίου.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Με τρέλανες στο μάλιστα. Κόφτο επιτέλους. Μην ξαναπείς "μάλιστα κύριε πρόεδρε".

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Α… δεν υποφέρεσαι . . . Λοιπόν κύριε μηνυτή; Αυτό ήταν όλο;

ΜΗΝΥΤΗΣ: Μακάρι να είχαν τελειώσει εκεί τα βάσανά μου κύριε πρόεδρε. Μακάρι. Σε λίγο ήρθε και τρίτη επίθεση εξ ουρανού. Νερό αυτή τη φορά. Κουβάς ολόκληρος. Έγινα παπί κύριε πρόεδρε. Πιστίλι. Έσταζα ολόκληρος. Κάποιος με είχε βάλει στο μάτι απ' τη βεράντα του δευτέρου ορόφου.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1^ΟΣ : Είσαι σίγουρος ότι ήταν ο κατηγορούμενος;

ΜΗΝΥΤΗΣ: Σίγουρος κύριε δικαστή μου. Σιγουρότατος. Ρωτήστε και τη μάρτυρα. Τα είδε όλα κι εκείνη.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλώς κύριε Καραμουρουτούνη, ευχαριστώ . . .καθίστε. . . .

ΜΗΝΥΤΗΣ: Καραμουρτζούνης, είπαμε κυρία πρόεδρε, Καραμουρτζούνης.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθει η μάρτυρας Ασπασία Κο λοκυθο κορφά δα.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1 : Παρούσα κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορκίζεσαι να πεις την αλήθεια;

Μαρτυρας 1: Μάλιστα κύριε πρόεδρε ορκίζομαι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σ' ακούμε λοιπόν. Τι άκουσες και τι είδες εκείνο το βράδυ;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1 : Εγώ κύριε πρόεδρε κοιμόμουν στο σπίτι μου, εδώ κοντά στη Γ. Δήμου. Γύρω στα μεσάνυχτα με ξύπνησε μια φασαρία. Ντύθηκα και κατέβηκα στο δρόμο. Πλησίασα να δω. Ένας κύριος στεκόταν στη μέση του δρόμου κρατώντας ένα παπούτσι στο ένα χέρι κι ένα καρεκλοπόδαρο στο άλλο και φώναζε σαν υστερικός. Καταλαβαίνετε;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Μωρέ πώς - πώς, καταλαβαίνω, συνέχισε όμως μήπως και καταλάβω κι εγώ τι έγινε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1: Μόλις τον είδα, σκέφτηκα. . . τρελός θα είναι. Ποιος λογικός θα γύριζε στο δρόμο, άγρια μεσάνυχτα μ' ένα παπούτσι κι ένα καρεκλοπόδαρο; Κι εκεί που λέτε που τον κοίταζα και σκεφτόμουνα, έρχεται από ψηλά ένας κουβάς νερό και προσγειώνεται στο κεφάλι του κυρίου. Τον έκανε μούσκεμα πατόκορφα κύριε πρόεδρε.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 2 : Ποιος πέταξε το νερό; Τον είδατε;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1 : Μάλιστα κύριε πρόεδρε. Ένας τρελός που φώναζε και ούρλιαζε στο δεύτερο όροφο.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Διαμαρτύρομαι κύριε πρόεδρε. Είπε τον πελάτη μου τρελό. Να ανακαλέσει αμέσως.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εντάξει κύριε συνήγορε. Ανακαλέστε κυρία μου.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1 : Ανακαλώ κυρία πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Συνεχίστε λοιπόν κυρία μάρτυς.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 1 : Όταν που λέτε κύριε πρόεδρε του διαμαρτυρηθήκαμε και οι δυο μας, ο βρεγμένος κι εγώ εννοώ, απ' τη βεράντα μας απάντησε μια αγριοφωνάρα: " Να μου χαθείτε Παλιοζωντόβολα".

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ κυρία μάρτυρα. Καθίστε. Να προσέλθει η δεύτερη μάρτυρας Αμαλία Κουτσομπόλα.

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 2 : Παρούσα κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ορκίζεσαι να πεις την αλήθεια;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 2: Ορκίζομαι.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πες μας λοιπόν τι ξέρεις;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 2 : Εγώ κυρία πρόεδρε εκείνο το βράδυ συζητούσα με μια γειτόνισσά μου. Μη φανταστείτε δηλαδή ότι κουτσομπολεύαμε. Απλά μιλούσαμε για τη γειτονιά. Ακούσαμε τη φασαρία στη γωνία και βγήκαμε να δούμε τι γίνεται. Μην το μάθουν οι άλλες γειτόνισσες πρώτες.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1 : Μετά, μετά;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 2 : Μετά πήγα κοντά και παραλίγο να μου έρθει ο κουβάς με το νερό στο κεφάλι.

Δικαστης 2 : Ποιος τον πέταξε τον κουβά ;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ 2 : Κάποιος που ούρλιαζε και φώναζε πάνω σε μια βεράντα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ. Να προσέλθει το όργανο. Παρακαλώ πού είναι η αστυφύλακας;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Παρούσα κυρία πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για πες μας λοιπόν τι συνέβη εκείνο το βράδυ;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Εγώ κυρία πρόεδρε έκανα περιπολία στη γειτονιά. Περί ώραν 12^ην βραδυνήν ηκούσθη ξαφνικώς θόρυβος και φωνές εκ της οδού Μεταμορφώσεως. Έτρεξα να δω τι συμβαίνει όπως είχα καθήκον. Δυο τρελοί που λέτε κυρία πρόεδρε ούρλιαζαν μέσα στο δρόμο κι ένας ακόμα πιο τρελός πάνω σε μια βεράντα.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1: Δηλαδή δεν ήταν μόνο ένας ο τρελός; Τρεις τρελούς είδες εσύ;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Μάλιστα. Τρεις. Ο ένας μάλιστα κρατούσε στα χέρια τούτο δω το παπούτσι και το καρεκλοπόδαρο στο άλλο χέρι. Έσταζε ολόκληρος νερό κυρία πρόεδρε.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1 : Και τι έκανες τότε;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Μη μπορώντας κυρία πρόεδρε να καταλάβω τι συμβαίνει, τους πήρα και τους τρεις και τους πήγα στο τμήμα.

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 2 :Κι εκεί ξεκαθάρισε γιατί φώναζαν και μαλώναν;

ΑΣΤΥΦΥΛΑΚΑΣ: Όχι κυρία πρόεδρε. Αντίθετα με μπέρδεψαν χειρότερα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Για έλα εδώ κατηγορούμενε. Για έλα εδώ να δούμε τι είναι αυτά που σε κατηγορούνε. . . . Πώς λέγεσαι;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Ευστάθιος Ταλαίπωρος, κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευστάθιε Ταλαίπωρε, κατηγορείσαι ότι πέταξες στο κεφάλι του μηνυτή Ευάγγελου Καραμουρτζούνη ένα παπούτσι, ένα καρεκλοπόδαρο κι έναν κουβά νερό. Επιπλέον τον έβρισες κι από πάνω. Τον αποκάλεσες "ζωντόβολο". Είναι αλήθεια;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Εγώ κύριε πρόεδρε είμαι καλός άνθρωπος. Δεν έχω πειράξει ούτε μυρμήγκι στη ζωή μου .

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 2: Μυρμήγκι δεν έχεις πειράξει, παπούτσια και καρεκλοπόδαρα όμως φαίνεται μπορείς να κοπανάς στα κεφάλια των περαστικών.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Να σας εξηγήσω κύριε πρόεδρε. Εγώ τον μηνυτή ούτε που τον γνωρίζω. Γιατί να του τα κοπανήσω στο κεφάλι; Εμένα άλλο είναι το πρόβλημά μου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποιο είναι το πρόβλημά σου δηλαδή.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Οι γάτες κύριε πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Οι γάτες;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα οι γάτες.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Για εξηγήσου σε παρακαλώ.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Στη απέναντι πολυκατοικία κύριε πρόεδρε, μένει μια ηλικιωμένη κυρία. Συγγενείς δεν έχει, παιδιά δεν έχει, εγγόνια δεν έχει. Έχει όμως δυο γάτες, πού να μην είχε. Είστε νευρική κυρία πρόεδρε;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Σε παρακαλώ. Εδώ δεν εξετάζουμε αν είμαι νευρική εγώ, αλλά αν κοπάνησες τον κύριο στο κεφάλι. Για συνέχισε όμως.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Έχει που λέτε δυο αναθεματισμένες γάτες. Εκείνο το βράδυ, όπως και πολλά άλλα βράδια, τις είχε παρατήσει μόνες στη βεράντα. Οι άτιμες δεν έβαλαν γλώσσα μέσα όλη νύχτα. Όλο νιάου και νιάου. Πείνασαν φαίνεται τα ζωντανά κι άρχισαν να ουρλιάζουν σαν τρελά. Πέρασε μισή ώρα, πέρασε μια ώρα, δεν έλεγαν να σταματήσουν. Κάποια στιγμή δεν άντεξα. Βγήκα έξω κι άρχισα να φωνάζω να σταματήσουν. Όμως πού αυτές. Σταματημό δεν είχαν. Χάλαγαν τον κόσμο. Θόλωσε το μυαλό μου κύριε πρόεδρε. Πήρα ένα παπούτσι απ' τη βεράντα και το κοπάνησα μήπως και σταματήσουν.

Δικαστής 1: Δηλαδή τις γάτες σημάδευες με το παπούτσι κι όχι τον μηνυτή;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κύριε δικαστή. Και το παπούτσι και το καρεκλοπόδαρο και ο κουβάς με το νερό τις γάτες είχαν στόχο. Έπαιρνα ό,τι έβρισκα μπροστά μου και το κοπανούσα.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ Μα τότε γιατί τον έβρισες τον μηνυτή;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Τις γάτες έβρισα κύριε πρόεδρε, τις γάτες φώναξα "ουστ ζωντόβολα". Αμ τι, τον άνθρωπο θα έβριζα;

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 2: Ώστε έτσι λοιπόν παίρνουμε ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας και το κοπανάμε στα κεφάλια του κόσμου;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Όχι κύριε πρόεδρε, σας ορκίζομαι. Δεν ήθελα να χτυπήσω τον κύριο, ούτε να τον μουσκέψω. Τις γάτες ήθελα να κάνω να ησυχάσουν. Από τον κύριο λυπάμαι που δεν πρόλαβα να ζητήσω συγγνώμη.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δηλαδή πρώτα του ανοίγουμε το κεφάλι και ύστερα μ' ένα συγγνώμη καθαρίσαμε;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Δεν ξέρω κύριε πρόεδρε. Κάνετε ό,τι θέλετε. Καταδικάστε με. Κλείστε με στη φυλακή. Εγώ άνθρωπο δεν είχα σκοπό να χτυπήσω.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Το λόγο έχει ο συνήγορος υπεράσπισης.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Κυρία πρόεδρε . . . Κυρία πρόεδρε λέγω . . . Ευρισκόμεθα προ μιας πολύ μεγάλης παρεξηγήσεως. Μιας τραγικής παρεξηγήσεως. Ο κατηγορούμενος κυρία πρόεδρε είναι ένας φιλήσυχος πολίτης. Και προπαντός δεν είναι τρελός. Όμως παραλίγο να τρελαθεί. Να τρελαθεί λέγω από την ανυπόφορον φασασρίαν των γατών κυρία πρόεδρε. Φαντάζεστε τι σημαίνει να έχεις απέναντί σου δυο γάτες που συνεχώς νιαουρίζουν και δεν σε αφήνουν να κοιμηθείς;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Προσπαθώ κύριε συνήγορε να μην το σκέφτομαι.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Η συμπεριφορά του κατηγορούμενου ήταν δικαιολογημένη κυρία πρόεδρε. Διότι ευρίσκετο εν βρασμώ ψυχής. Γι' αυτό ζητούμε την αθώωση του κατηγορουμένου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Παρακαλώ ο κύριος συνήγορος πολιτικής αγωγής έχει το λόγο.

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Κύριε πρόεδρε, το έγκλημα του κατηγορουμένου είναι πολύ βαρύ. Ένα παπούτσι στο κεφάλι σου κύριε πρόεδρε δεν είναι μικρό πράγμα. Για κοιτάξτε το; Κι αυτό το καρεκλοπόδαρο, τι σας λέει; Κι ο κουβάς με το νερό; Πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά ο κατηγορούμενος κύριε πρόεδρε. Πολύ αυστηρά;

ΔΙΚΑΣΤΗΣ 1 : Δηλαδή θέλετε να τον κλείσουμε φυλακή;

ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ: Μάλιστα κύριε δικαστή. Εκτός αν ζητήσει συγγνώμη απ' τον πελάτη μου.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι λέτε κι εσείς κύριε μηνυτή; Να τον συγχωρήσουμε με μια συγγνώμη;

ΜΗΝΥΤΗΣ: Ξέρω κι εγώ κυρία πρόεδρε; Βέβαια το κεφάλι μου μου το περιποιήθηκε κανονικά ο κύριος. Και μου έριξε και το νερό από πάνω για δροσιά. Όμως δεν μου φαίνεται για κακός άνθρωπος. Ας τον συγχωρήσουμε.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Ευχαριστώ καλέ μου άνθρωπε. Ευχαριστώ. Ο θεός να μου κόβει μέρες και να σου δίνει χρόνια.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αθώος ο κατηγορούμενος. Όμως πρόσεξε καλά. Αν ξανάρθεις κατηγορούμενος θα σε χώσω μέσα. Δε θα σε σώσει τότε καμιά συγγνώμη.

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Μάλιστα κυρία πρόεδρε. Όμως δε μου απαντήσατε; Είστε νευρική;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είμαι πού να με πάρει και να με σηκώσει. Τι σχέση έχει όμως αυτό;

ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ: Αν κανένας γείτονάς σας έχει τίποτα γάτες παρατημένες στην απέναντι βεράντα να σας δανείσω καλού κακού κανά δυο παπούτσια και κανα δυο καρεκλοπόδαρα; Πού ξέρετε, μπορεί να τα χρειαστείτε.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Φύγε είπα γρήγορα. Πριν μετανιώσω και σε κλείσω μέσα. Φύγε γρήγορα.

Τ Ε Λ Ο Σ

Σημείωμα του συγγραφέα - δασκάλου:

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Του Βασίλη Δραχτίδη

Δασκάλου στο 14ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου

Το θέατρο αποτελεί ένα πολυδιάστατο πολιτισμικό φαινόμενο, το οποίο λόγω της φύσης του, αφορά την κοινωνία στο σύνολό της. Η γνωριμία του σύγχρονου ανθρώπου με το θέατρο, ιδιαίτερα του εκπαιδευτικού, ο οποίος είναι κατεξοχήν επιφορτισμένος με την παιδαγωγική αποστολή για τη διαμόρφωση των συνειδήσεων στις νέες γενιές, αποτελεί μιαν αναγκαιότητα.

Με λίγα λόγια θα λέγαμε ότι το θέατρο είναι ένα σύνθετο πολιτισμικό φαινόμενο. Διαθέτει μια καλλιτεχνική και μια παιδευτική διάσταση που υπερβαίνουν τα στενά όρια της τέχνης και απλώνονται σε περισσότερους τομείς του κοινωνικού γίγνεσθαι.

Όπως έχει αποδειχτεί από τις μέχρι τώρα έρευνες, ο παιδαγωγικός - παιδευτικός ρόλος που μπορεί να παίξει το θέατρο στο σχολείο, είναι εξαιρετικά σημαντικός. Εξίσου σπουδαίος κρίνεται και ο ρόλος που μπορεί να παίξουν κάποιες μορφές θεάτρου και δράματος, στην εκπαιδευτική διαδικασία, σε τρόπο που κάποιες απ' αυτές, όπως η δραματοποίηση, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και ως μέθοδοι διδασκαλίας.

Η ανάπτυξη του θεάτρου στο σχολείο διέπεται από τις αρχές που προσδιορίζουν μια οποιαδήποτε θεατρική παράσταση. Όμως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το σχολικό θέατρο έχει και άλλους στόχους. Την παροχή γνώσης και παιδείας, την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την κοινωνικοποίηση των ατόμων της σχολικής μονάδας και την ανάπτυξη συναδελφικότητας. Και όλα αυτά μέσα από μια μακροχρόνια διαδικασία προετοιμασίας και την οριακή στιγμή της τελικής παρουσίασης του αποτελέσματος, με τη θεατρική παράσταση. Σ' αυτή συνενώνονται καλλιτεχνικές διαθέσεις και αισθητικές εμπειρίες, πολιτισμικές αξίες με παιδαγωγικά μηνύματα και δημιουργούν μια ενιαία σύνθεση που εκφράζει ολόπλευρα την παιδαγωγική αποστολή του σχολείου.

Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι το εξής: Κύριος και αποκλειστικός ρόλος του σχολικού θεάτρου είναι η διαπαιδαγώγηση μέσα από την τέχνη ή μήπως η παράπλευρη καλλιτεχνική ανάπτυξη μέσα από τον κύριο παιδαγωγικό στόχο; Κάνουμε θέατρο δηλαδή στο σχολείο μόνο για παιδαγωγικούς λόγους, μόνο για αισθητικούς ή μήπως και για τους δύο; Εντέλει ποια από τις δύο παραμέτρους θεωρούμε ως πρωταρχική; Την παιδαγωγική ή την αισθητική;

Η απάντηση νομίζω πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Η αισθητική παράμετρος παραμένει πρωταρχική αξία, τη στιγμή που το παιδί (είτε ως θεατής είτε ως πρωταγωνιστής) μόνο μέσα από τη συγκίνηση μπορεί να ενεργοποιηθεί και να επικοινωνήσει με το σκηνικά προσφερόμενο θέαμα.

Δυστυχώς όμως αποτελεί άποψη ευρύτατα διαδεδομένη ότι το θέατρο στο σχολείο πρέπει να διαθέτει αποκλειστικά και καθαρά παιδαγωγική αποστολή. Δεν πρέπει, λένε, να υπάρχει "σχολικό θέατρο" που να μην περνάει έμμεσα ή άμεσα τα μηνύματά του. Πρέπει να ευαισθητοποιεί τα παιδιά. Δεν πρέπει να υπάρχει θεατρικό έργο που να μην "διδάσκει και να διαπαιδαγωγεί". (Στην πραγματικότητα βέβαια εκείνο που δημιουργούμε π. χ. με τα "σώνει και καλά" οικολογικού περιεχομένου έργα είναι μια ατμόσφαιρα έντονης κινδυνολογίας, απαισιοδοξίας και θλίψης που κυριαρχείται από τα πιο απαισιόδοξα μηνύματα για την επερχόμενη καταστροφή του πλανήτη.)

Η θέση αυτή (της αποκλειστικά παιδαγωγικής αποστολής του σχολικού θεάτρου) πιστεύω πρώτα απ' όλα ότι κρύβει σκοπιμότητα, στο όνομα της οποίας κάθε άλλου είδους κριτική εξοβελίζεται. Δηλαδή επικεντρώνουμε την κριτική στο καθαρά παιδαγωγικό μέρος και δικαιολογούμε κάθε είδους αισθητική έλλειψη ή αδυναμία.

Μια τέτοια προσέγγιση είναι αυτονόητο ότι είναι λαθεμένη γιατί παραμερίζει συνειδητά την καλλιτεχνική παράμετρο του θέματος και αγνοεί την ουσία της τέχνης: Την αισθητική τέρψη. Πολλές φορές από ιδεολογικούς λόγους (ας μη μας διαφεύγει ότι υπάρχουν και τέτοιες ιδεολογίες) ή από αισθητική ανεπάρκεια θυσιάζουμε το ωραίο στο βωμό του χρήσιμου και οδηγούμε το θέατρο σε μια πλήρη "σχολειοποίηση". Στην "ηθική διαπαιδαγώγηση" των νέων μέσα από την τέχνη. Όμως σ' αυτή την περίπτωση το ερώτημα που τίθεται είναι καίριο:

"Η τέχνη λειτουργεί ως τέχνη ή μήπως έχει γίνει ένα πολύ καλό και χρήσιμο μέσο για να περάσουμε στους μαθητές τα μηνύματά μας ";

Μια σύγχρονη αντιμετώπιση του θέματος δείχνει ότι ο σύνθετος αισθητικός και παιδαγωγικός χαρακτήρας του "Θεάτρου στο σχολείο" οφείλει να συνυπάρχει αρμονικά, αφού μόνο μ' αυτόν τον τρόπο θα πραγματοποιηθεί ο διττός στόχος του: Η αισθητική καλλιέργεια και η εκπαίδευση του παιδιού. Αυτό όμως δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να γίνεται σε βάρος του αισθητικού - καλλιτεχνικού αποτελέσματος που προσδοκούμε από μια θεατρική παράσταση.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Βόλου "Θεσσαλία" )